Het lijkt er op dat er een soort stilstand is gekomen...wetende dat stilstand altijd tijdelijk is.
Ineens minder betrokkenheid voelen bij alles wat ik doe. Maar dat kan ook een onbewuste vorm van zelfbescherming zijn. Waarschijnlijk is mijn betrokkenheid juist te groot en klapt ergens een veiligheidspalletje om!
Mijn "innerlijk weten" lijkt tijdelijk gesloten, wegens vakantie hoop ik.
Indien anders moet ik het een beterschapskaartje of een bloemetje sturen.
Sommige dingen moet je eigenlijk niet op een weblog zetten, bijvoorbeeld het bovenstaande...
Te persoonlijk enzo. Ja ja, want we zijn allemaal ongelooflijk uniek!
Houd die rommelkast maar liever dicht, stel dat je kwetsbaar zou over komen.
Gisteren op de sportschool even de sauna in.
Twee anderen zaten zwijgend naar het plafond te staren met een houding van; we zijn er niet hoor!
Stel je voor dat je er bent!
En...oeps, m'n klepje klapte open; "Je kan merken dat de sauna het weer beter doet", ( hij was defect geweest).
Plotseling was het plafond niet interessant meer en begonnen de heren een gesellie gesprekje met elkaar. Zelf had ik daar niet eens behoefte aan en verliet goed gehumeurd het zweethokje.
Later in de kleedkamer sprak een van die mannen me glimlachend aan.
"Nog bedankt voor het gesprekje hoor". Gesprekje???
Aha, ineens begreep ik hem. Toch weer iets kleins bijgedragen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten