Expressionisme, opnieuw bekeken.
Nee, dit wordt geen nieuwe visie op expressionisme in het algemeen.
Aan dat soort verhandelingen waag ik mij niet in mijn Spijkerbed. Dat laat ik aan vaklui over die beroepsmatig en onderlegd interessante en verhelderende werkstukken afleveren voor het algemeen nut.
Mijn weblog is een "persoonlijk" gebeuren, welliswaar met een visie, waarbij ik vermoed dat sommige dingen ook voor anderen kunnen gelden, maar vooral geschreven vanuit een individueel beleven.
In dit stukje zal ik min of meer mijn werk analyseren.
En wel vanwege het volgende: Doordat ik voor het eerst aan de slag ben gegaan met het fotograferen van mijn werk ( leve het digi-toestel! ) werd ik er op een bizarre manier mee geconfronteerd.
Het begrip expressionisme als schilderkunst is op mijn werk wel en niet toepasbaar.
Expressionistisch als zijnde een vorm van je zo direct mogelijk uit drukken, is het wel.
Kunst is het echter niet.
Althans zo ervaar ik dat, want in feite ben ik opgevoed met het idee dat kunst aan bepaalde dingen dient te voldoen.
Al fotograferend kwam ik er achter dat mijn werk dat niet doet!
( zie verder in onderstaand bericht )