Een tijdje geleden heb ik een stuk geschreven over Kracht, namelijk de kracht in je zelf vinden om tot een zinvol en bevredigend leven te komen. Tot dat schrijven ben ik gekomen via worstelingen in mijn leven en inzichten die dat mij uiteindelijk bracht.Op zich, als ik terug lees sta ik er helemaal achter en doet het z'n werk voor mij.
Nu komt mijn onzekerheid....
Dit Spijkerbed gebeuren begin ik steeds leuker en leerzamer voor mezelf te vinden maar dat houdt tevens in dat ik me meer en meer bewust word dat er mensen mee kunnen lezen!
En daar komt mijn twijfel van het moment om de hoek kijken. Ben ik er aan toe dat Kracht-stukje al op mijn weblog te deponeren? Te delen dus...
Ik kom er nog niet uit of ik; dit weblog te serieus neem of mezelf of juist mezelf nog niet!
Want ik merk dat ik nog en behoorlijke kwetsbaarheid voel in deze....
Eigenlijk doodnormaal, want wie is er nou niet onzeker over bepaalde zaken?
Kortom. ik laat het nog even bezinken, alhoewel mijzelf steeds beter kennende gaat het er vast op komen.
Alle tijd!
Kom vaak terug en grijp mij,
BeantwoordenVerwijderengeliefd gevoel kom terug en grijp mij-
wanneer de herinnering in het lichaam ontwaakt
en oud verlangen opnieuw door het bloed stroomt;
wanneer de lippen en de huid zich herinneren,
het voor de handen is als raakten ze weer aan.
Kom vaak terug en grijp mij in de nacht
wanneer de lippen en de huid zich herinneren...
mooi gedicht, dit soort inzendingen zou ik graag willen plaatsen, maar daar heb ik je toestemming voor nodig...dank je!
BeantwoordenVerwijderenHet is van K.P. Kavafis, een oude Griekse dichter die prachtig schrijft. Het kwam gisteren spontaan in mij op. Je mag het plaatsen.
BeantwoordenVerwijderenHij zweert telkens weer een beter leven te beginnen.
BeantwoordenVerwijderenMaar als de nacht komt met z'n eigen raadgevers,
Met z'n compromissen, met z'n beloftes,
Maar als de nacht komt met zijn eigen macht
over het lichaam dat verlangt en zoekt,
dan keert hij naar hetzelfde verderfelijke genot terug, verloren.