De wonderen zijn de wereld nog niet uit, want ik blijk een bijzondere en onbewuste donatie te hebben gedaan aan het dieren asiel, alhier."Afgelopen" zondag kreeg ik ineens de geest; Ik wilde er een kat bij..
Verveelde ik me? Was ik eenzaam? Wilde ik een kat "redden"?
Nee, niets van dat alles.
Ik "wilde" gewoon ineens nog een kat erbij! Zomaar, uit het niets!
Op zich ben ik een betrokken persoon, maar ik heb iets tegen doneren. Eigenlijk onderneem ik dan liever iets. Das mijn persoonlijke belevenis...
Laten anderen vooral doorgaan met doneren, best een goede zaak.
Nou was al bekend dat Gino, zo heet de kat, een ontsnappingskunstenaar was.
Ach, zo zijn katten nou eenmaal, dacht ik.
Hoe deze Gino het voor elkaar heeft gekregen...alleen HIJ weet dat. Zelf had ik mijn huis zo hermetisch afgesloten dat er nauwelijks nog zuurstof binnen kwam.
Toch blijkt Gino verdampt, ijler nog dan zuurstof.
Namens HEM gun ik het dierenasiel van harte deze bijzondere donatie.
Een enigszins bevreemdend; dank je wel Gino!@
Gelukkig is hij gechipt en eigenzinnig als hij is zal hij wederom zijn geld opbrengen! Dát is pas echt kattig vrijwilligerswerk..smile@
Trouwens, duidelijk een moment om even bij Stil te staan voor mij.
( dit is dus het beloofde verhaaltje van de kat ).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten