Ik oordeel nooit!

Maar ik lieg nu wel dat ik groen en geel zie...want de waarheid is dat ik me helemaal suf oordeel.
Bij elke ontmoeting, bij elk mens dat binnen mijn gezichts veld valt.
Ja, ik oordeel er wat aan af!
En aangezien ik kreatief ben ingesteld is het plaatje al snel zeer complex.
Gelukkig laat ik het daar nooit bij, gelukkig voor die ander maar vooral ook voor mezelf! Want zoals je met een ander omgaat, zo ga je ook met jezelf om...
Na mijn impulsieve oordeel begin ik met werkelijk kijken en luisteren. Soms gaat me dat niet zo makkelijk af en moet er hard gewerkt worden.
Maar het is het waard omdat ik bijna altijd dat kind tegen kom in de ander dus ook in mezelf.
Dat kind dat snakt naar liefde, zowel om te geven als om te ontvangen.
Bij iedereen is de mate van behoefte verschillend, toch altijd in de basis herkenbaar.
Maar ook het kind dat eigenlijk gewoon wil spelen en zijn of haar "ingewikkeld" zijn even helemaal zat is. Want "ingewikkeld" zijn we allemaal, sommige bijna letterlijk.
Ik zou zo zeggen; laten we elkaar eens heerlijk gaan ont wikkelen!
Vaak had/heb ik de neiging dat verband in één keer er af te willen rukken en dan meteen ook zelf in mijn "blote kont" te gaan staan.
Als er één ding is waarin ik nog heftig lerende ben, is dat het wel!
Langzaam maak ik vorderingen....