Begrippen hebben een naam...

Woorden zijn vreemde dingen, ze zitten me steeds vaker in de weg.
Soms lijkt het er voor mij op dat de enige manier van het gebruik er van, alleen nog kan zijn door er absurd mee om te gaan. Voorgaande zin was al bizar.
Één manier van omgaan zou kunnen zijn; ze niet gebruiken, stil zijn...maar daar vind ik ze weer veel te grappig voor.
In die zin zou het ultieme schilderij dan het witte doek zijn...maar hier geldt dan weer voor mij; ik ben gek op kleur en beweging.
Mijn andere manier is onder andere ze te vertalen, liefst zo basaal, of eigenlijk banaal mogelijk!
Dit is trouwens weer een van mijn ontzettende vroege ochtend overdenkingen...
Mijn bedoeling was te schrijven over; onthecht zijn, Zen en wat verlicht raken betekent...En toen stuitte ik op begrippen en namen, waardoor het een soort slap geouwehoer in mijn hoofd werd. Slap geouwehoer, wie gebruikt deze termen nou, als hij op het punt staat "belangrijke" zaken uit te diepen? Blijkbaar doe ik dat, ja dat blijkt.
Vreemd genoeg ervaar ik in dit on-zin schrijven de aanwezigheid van al de drie begrippen, namen dus; Onthechting, Zen en....laat ik bescheiden blijven; een vorm van verlichting.
Nu nog een totaal niet-relevante illustratie erbij...en de gekte is compleet!
Maar ik hou van het leven en ik hou van mensen, dat wel...hugs and kisses and a little foolish smile@. ( gut wat doet engels het dan weer aardig! )