Als ik gemotiveerd aan het schilderen raak, heb ik geen voor opgezet plan of onderwerp. Het witte vlak en de kleuren zijn mijn uitdaging en sturen mijn penseel.Nu terugkijkend, zie ik in de bovenste het opdoemen van de mystieke ervaring die op 3 manieren ervaren lijkt te worden; geschrokken, met half inzicht maar geamuseerd en in herkenning en wijsheid.
Het onderste werk doet mij denken aan ontwikkelingshulp, waarbij de "geholpen" eigenlijk min of meer buiten spel gezet worden...
Een achteraf interpretatie, vanuit het zijn waarin ik nu verkeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten