Toen, vele jaren geleden, gebeurde er iets bij me...Vrij plotseling begon ik een vreemd misselijk gevoel te ervaren bij bepaalde esoterische geschriften en New Age boeken. Een gevoel van; hier klopt iets niet, het lijkt niets met het leven meer te maken te hebben in het hier en nu en zoals ik het werkelijk ervaar! Namen bij wie ik dat sterk had waren onder andere, Sai Baba en Louise Hay. Begrijp me niet verkeerd, er zat veel wijsheid en inzicht in...maar het vervreemde mij van mijn wezenlijk bestaan.Toch bleven er een paar schrijvers van Inzichtelijkheid ( gelukkig! ) in mijn achterhoofd hangen; Marcel Messing, von Dürckheim en Hermann Hesse. Vooral Dürckheim zou mij later denkbeeldig uit het moeras trekken...Wat werd uiteindelijk mijn moeras?Waarschijnlijk de surrogaat-veiligheid van het ergens bij denken te horen...Het botsen op "gebakken lucht", zoals men dat ook wel eens noemt. Natuurlijk vond ik er veel goede dingen in en is mijn kritiek ook niet gebaseerd op individuen, ook al waren er bij dat ik dacht.....( hihihi@ ). Nee, het was de illusie die we met elkaar creëerden, de illusie van; Wij en zij. En natuurlijk waren "wij" degenen die echt goed bezig waren.Zo zwart wit als ik het nu verwoord was het natuurlijk niet, maar het hele gebeuren...nee daar paste ik niet in.Moerassen zijn niet mijn favoriete zwemplekken....
wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten