Vrij geraakt zijn van verslaving, het kan vele gevolgen hebben.En met vrij geraakt bedoel ik niet; ik drink niet meer en ik rook niet meer, nee veel intenser!
Er is iets uit mijn systeem, het voelt als een soort verdamping van iets wat nooit echt bij mij heeft gehoord.
Vreemd genoeg, er is geen berouw of schuld gevoel, zelfs geen verwijt voor iets dat mij zou zijn aangedaan of waar ik slachtoffer van ben geworden.
Eerder een soort dankbaarheid dat ik nu ervaar dat ik er al die tijd wel degelijk was!
De waarom vraag is er niet (meer?), er is acceptatie en innerlijk weten waar het allemaal toe diende.
In contacten hebben mensen, vrienden, kennissen soms het idee dat ik ze uitlach..... Nee, dat is niet zo.Ik lach hèn niet uit, ik lach eigenlijk alleen maar om de relativiteit die alles in zich draagt.
Soms maak ik mij een tikje ongerust over mijn schijnbare onverschilligheid die lijkt toe te nemen, maar daar onder besef ik dat het verdampings resten zijn van een verslaving die mij in alle aspecten aan het verlaten is.
Daaronder komt te voorschijn iemand die ik altijd al was; het blije spelende kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten