Mijn klassieke hoekje.

Wat betreft klassieke muziek heb ik geen buitengewone voorkeuren.
Behalve dan dat ik op het moment klassiek het liefst op een aparte plek in huis en via de koptelefoon beluister.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik nooit echt vrolijk word van klassiek, zeker niet van Erik Satie en Mahler!
Toch voldoen ze soms aan een speciale behoefte...
Erik Satie raakt me op een melancholische manier, natuurlijk de meest bekende stukken van hem, en dan Mahler...pure ellende, maar ook wat dat betreft moet ik zo af en toe! ( voor de echte kenners en liefhebbers, dit is komisch bedoeld..)
Chopin red ik heel goed, ik kom er zonder kleerscheuren vanaf en Vivaldi, ach, meestal verwacht ik er te veel van.
Bach en Mozart, tja...Oneerbiedig als ik zeg gesneden koek?

Het moge duidelijk zijn; als klassiek recensent ben ik volkomen ongeschikt!