Boven jezelf staan.

Wat bedoel ik daar nou weer mee!
Zo helder als een zin of begrip in mijn hoofd kan lijken, zo vreemd komt hij soms over op schrift!
Hetgeen ik wil verwoorden lijkt op een begrip als relativeren, toch voelt het anders. Voor mij is het een soort letterlijk vanuit een hoger standpunt kijken naar wat je doet, hoe je handelt en wat je zegt. Deze "eigenschap" heb ik altijd al gehad, ik kan hem zelfs herinneren uit mijn kindertijd!

Een vervelend bijverschijnsel kan zijn dat ik er soms wat lacherig door kan worden op de meest ongepaste momenten...

Toch is het niet zo dat ik hierdoor alles meteen als toeschouwer ervaar, nee de betrokkenheid en de gevoeligheid in de "beneden" dimensie is er niet veel anders door. Hooguit kan ik hierdoor in sommige situaties iets sneller relativeren.

Toen ik deze ervaring pas begon te delen, ervan uitgaande dat iedereen dit gevoel kende, merkte ik dat dit niet het geval was.

Vanmorgen kwam het weer eens aan de orde bij een gesprek met de jongeman die voor mij poseerde. Vandaar dit schrijfsel....

(nou, als dit het eerste oppervlakkige vrolijke stukje voor het weekend is, dan...Hahahaha!)