Mijn gedachten gaan zo nu en dan weer even extra uit naar mensen die het moeilijk hebben.
Mensen die daar vaak nauwelijks of niets van laten merken en in stilte lijden.
Dat zijn nooit de mopperaars of de klagers, want die redden zich in feite prima!
Lekker tegen anderen aanschoppen en desnoods tegen de hele wereld.
Voor die mensen, die stille mensen plaats ik even deze foto.
.JPG)
Rob was één van die mensen en ooit was ik er zelf ook zo één.
Op weg naar "verlichting", bevrijding..ach geef het een naam...
Vergeet nooit waar je vandaan komt.
Hetgeen niet inhoud dat je zou moeten lijden onder hetgeen dat ooit was.
Door niet te vergeten kan je wel tot begrip voor anderen komen.
Anderen die blijkbaar minder sterk in het leven staan.
Dank je Walter, voor de foto, voor de woorden.
BeantwoordenVerwijderenMaar wat je ontvangt mag je ook weer doorgeven he?!..
Ik ga binnenkort gevangenen bezoeken.. wie weet kan ik daar doorgeven wat ik zelf kreeg.
ik neem ze mee
BeantwoordenVerwijderenen hou ze voor een tijdje stevig vast
liefs
Dank je wel Walter, al weet ik niet of ik er "recht" op heb... voor je woorden, voor de bloemen... gewoon voor je hele berichtje. Ik ben het er helemaal mee eens, aan klagers geen nood. Waarmee ik niet wil zeggen dat je nooit mag zeggen wat je dwars zit, maar ik bedoel meer de mensen die van een zere teen een gebroken knieschijf maken, snappie?
BeantwoordenVerwijderenFijne avond wens ik je. Ik neem je bloemen een poosje mee. Want al ben ik een eind, ik ben er nog lang niet.
Lieve Jacqie, in feite heeft, wat mij betreft een ieder die dit raakt er recht op.
BeantwoordenVerwijderenDit is gewoon wat ik zo nu en dan sterk voel, de rest is niet aan mij...
die bloemen zijn heel zeker ook voor jou Walter!
BeantwoordenVerwijderen