Verwachtingen kunnen je verlammen?

Verwachtingen kunnen inderdaad verlammend werken.
Te hoge verwachtingen van jezelf en van anderen, daardoor ook vaak te hoge verwachtingen die je zelf van anderen hebt kunnen je tot wanhoop drijven. Vriend Rob was daar een voorbeeld van...
Ouders kunnen kinderen verlammen door torenhoge verwachtingen, politici, artiesten, hoogwaardigheid bekleders kunnen totaal onderuit gaan door te hoge verwachtingen. Soms door zichzelf in de wereld geholpen trouwens.
Verslaving onstaat vaak door te hoge verwachtingen die je van jezelf hebt, maar niet minder vaak door de druk van een omgeving die iets in je meent te zien en je dan gaat opzadelen met allerlei, vaak vage verwachtingen. Als ik naar het ontstaan van mijn eigen verslaving kijk had die alles te maken met het niet te kunnen voldoen aan verwachtingen...
Het was een lange weg om daar achter te komen en daardoor ook mijn verslavingsgedrag, zelfs mijn ziektebeeld los te leren laten. Het is een proces dat levenslang gaande blijft.
Loslaten.
Ziektebeeld en verslaving, ik ga er wat dieper op in.
Met ziektebeeld bedoel ik in dit geval het etiket dat de psychiatrie op een mens kan leggen, maar ook door je omgeving, die wat je ook verder nog doet in je leven, dat etiket steeds weer bevestigd denkt te zien. Verwachtingen...
En als je op die manier naar jezelf blijft kijken houd je je eigen ziektebeeld vaak onbewust in stand.
Bij verslaving is het net zo, jij en je omgeving stellen zich vaak bewust of onbewust op naar dat verslavingsgedrag met negatieve verwachtingen.
Het kan een enorme valkuil voor je worden.
Want juist in het overwinnen van een verslaving is het cruciaal verwachtingen totaal los te laten!
In eerste instantie lijkt dat bevreemdend, want hoe werk je aan gedragsverandering bij jezelf als je er geen verwachtingen bij invult?
Hoe dat werkt begint steeds duidelijker voor me te worden, zo duidelijk dat het nauwelijks te omschrijven is. Toch ga ik in komende stukjes daar een poging toe doen, maar verwacht er niet al te veel van (!). Het meeste werk wordt het best volbracht in de stilte van de eigen geest.
Wat betreft mijn eigen proces betreffende ziektebeeld en verslaving merk ik dat de buitenwereld zelfs nu nog soms negatieve verwachtingen heeft..Gelukkig heb ik door gekregen hoe dat mij in het verleden juist terug deed vallen, verwachtingen van een buitenwereld.
Alhoewel ik gerust ook mag constateren dat die druk steeds minder wordt, en binnen mijzelf is de verwachting omgeslagen in vertrouwen.
Het is zelfs inmiddels zover gekomen dat het me niks meer uitmaakt en dat ik gewoon bezig ben met.. Leven.
Tot op dit moment heb ik nog geen verwachtingen van mezelf betreffende het schrijven van stukjes over verwachtingen. Mocht dat alsnog toeslaan, ach ik heb genoeg creativiteit in mij om mijn weblog met andere zaken te vullen. Ik ben immers een meester in "Prietpraat", Hahaha...
Alhoewel ik geen prietpraat ken, ik ken alleen het creatief omgaan met leven.
Spelenderwijs wijzer worden.