Zo mijmerend in het zonnetje bedacht ik mij weer eens; hoe is het toch zo "plotseling" gelukt om uit gekte en verslaving te geraken? Ja, een "strijder" ben ik wel, daar lag het niet aan. Toch heeft het hele gebeuren met ups en downs bijna 30 jaar van mijn leven in beslag genomen....
Weet je wat uiteindelijk het moeilijkste èn het meest doorslaggevende was om de weg van genezing in te slaan?
Alles achter mij te laten, ook bepaalde "vrienden" en gewoontes die te maken hadden met dat turbulente verleden. Naakt, kaal, alleen m'n nieuwe toekomst tegemoet.
Wel vastberaden de pijn achter me te laten, met het inzicht dat werkelijk alles beter zou zijn dan hetgeen waar ik ooit in vast was geraakt.
Het vreemde is dat ik zelfs vriendschappen heb los moeten laten die "goed" waren.
Ze waren goed voor wie ik toen was....
Overigens, het is een natuurlijk proces geworden hoor, geen gedwongen "ontslagen". (hihihi)
En wat dit schrijfsel betreft?
Het is bestemd voor de "doelgroep", neem me niet kwalijk als ik stilletjes glimlach, want ik heb leren inzien dat iedereen potentieel tot die doelgroep van verslaving en gekte kan gaan behoren.
O ja, sorry, behalve jij natuurlijk! (big smile)
Dit nuchtere dronkemans-dwaze gelal staat hier tijdelijk, binnenkort verhuist het intern naar een plek waar alleen geroutineerde geïnteresseerden de weg naar toe zullen kunnen vinden.
Ik ben immers aan het experimenteren met weblogmogelijkheden.
Op die plek is roken, drinken en gek doen natuurlijk...TOEGESTAAN!
Je bent uiteindelijk je eigen probleem of niet.
En vanzelfsprekend kun je alleen op dit stukje reageren als je uitermate creatief èn vooral vriendelijk bent!
( Foto; Poppie waant zich in China.)
( Geschreven tijdens een zonovergoten effe-niet-in-de-tuin moment.)
