Ook wel psychologie genoemd.
Het probleem is vaak dat door de gevestigde overheersende psychologische benaderingen je rechtstreeks terug in de onpersoonlijke leegte terecht komt.
Te diep doorgraven en de mens wordt tot ding!
Verder kijken dan het "hart" analyseert de mens tot machine.
Is een spirituele kijk op de mens dan beter, je zou bijna kunnen zeggen, realistischer?
Realisme en spiritualiteit lijken elkaar soms uit te sluiten, maar als dat zo is wordt ze net zo behandeld als men vaak de psychologie behandeld.
De mens als totaal zien, de mens zien van binnenuit en zoals hij of zij zichzelf beleefd, maar dat in de context van het geheel, ja dan zouden we de goeie kant op gaan!
En die kant gáát het op. Maar groei heeft tijd nodig, veel tijd, want vanuit het nu gezien lijkt de mens soms stil te staan.
Stil in zijn primitiviteit, ondanks de technische versnellingen die de gemiddelde mens vaak boven het hoofd uit groeien!
Er is hoop dus.
Het woord hoop is weer zo'n vaag en twijfelachtig begrip.
Laten we liever zeggen; er is verandering gaande en de mens heeft een ingebouwde behoefte aan overleving.
Hoop mag je ook gaan zien als vertrouwen, vertrouwen dat wat er gaande is, hoe dan ook een natuurlijk verloop is!
De tijd dat het "godsbegrip" en de wetenschap elkaar vinden is reeds bezig.
Ja, in dit stukje wordt er even van hoog bovenaf naar de mens en zijn ontwikkeling gekeken.
Terug naar de mens van alledag;
Wat eet jij vanavond? Is dat conflict al bijgelegd en hoe is het nou met je gezondheid?
De mens en de wereld, niet vanuit het een of het ander bezien, maar als totaal gebeuren.
Holisme, ook een leuk woord toch?
Kijken in het hart van de ander is het eigen hart zien.
Maar dat is een kwestie van "leren zien".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten