Terugkijkend, terugdenkend, ja zelfs terugvoelend, weet ik nu van veel gebeurtenissen "ik was het niet".
Nee, het gaat niet om het ontkennen van een verleden of het ontkennen van mijn zwakke kanten.
In alles is die ik ben, maar toch weet ik dat ik ooit buiten mijzelf geraakt ben en het "ding" dat zich IK noemde zijn gang moest laten gaan. Het ding moest leren wie zijn "meester" was....
Ach, het was blijkbaar een uitgestippelde bestemming voor mij om via dat "ding" mijn ware meester te leren kennen.
Nee, het "ding" op zich was ik niet, het ding was niet meer of minder dan de leermeester van de uiteindelijke meester.
Wat anders kunnen we zijn dan een meester die zich laat leiden door en tot de Meester?
En wat er over is van het "ding"? ("Ik was het niet".)
Liefde, het ding is getransformeerd tot liefde....
(Soms nog even worstelend door het negatieve heen, maar toch..)
jezelf tegenkomen
BeantwoordenVerwijderenen dan beslissen wie de meester is
Mooi Walter, ja de ware loutering vh leven het komen tot dat waar we een in Zijn wat je waarlijk Liefde kunt noemen. :)))
BeantwoordenVerwijderenlieve warme groet Kagib
Voor mij is het
BeantwoordenVerwijderenDe persoonlijkheid of mezelf in dienst stellen van....
Dat wat IS.
Dat bedoel ik met het is niet oplossen want die persoonlijklheid die geleerd heeft is wel degene die handelt, maar nu in dienst van...
En als het dan te moeilijk wordt (zoals de afgelopen weken)heb ik al mijn aandacht nodig om bij de les te blijven en te weten dat ik vanuit DAT spontane middelpunt wil handelen. En toch ook aandacht moet blijven besteden aan die persoonlijkheid die het weleens lastig kan hebben. Die mag er ook zijn.
dag dag.
Walter.