De babbels in de kleedkamers van sport verbazen mij soms zelf.
Iemand vroeg mij tijdens zo een gesprekje of ik altijd gelukkig was en spontaan flapte ik er "ja hoor!" uit... Toen ging het over eenzaamheid en hij vroeg; voel jij je nooit eenzaam dan?
(Hij had het al als zijn vrouw 2 daagjes weg was) En je raadt het al, weer was mijn antwoord positief, "nee ik voel mij nooit eenzaam"....
Maar klopt dit wel dacht ik later?
Altijd gelukkig?????
Nooit eenzaam?
Min of meer ( slag om de arm heet dat) klopt het wel en het heeft denk ik zo, te maken met mijn turbulent, maar voor mij leerzaam verleden.
Dankbaarheid vind ik soms zo een klef woord, maar toch ben ik "blij" met alles wat ik heb mogen meemaken tot nu toe.
Of heeft het met een aangeboren karakter te maken hoe je in het leven staat?
Who cares, het is zoals het is en geloof me..het had een stuk erger gekund!
;-)
Welterusten en probeer vrolijk in slaap te vallen..
Eventuele narigheid wacht wel op je, doe die morgen maar!
heerlijk logje...
BeantwoordenVerwijderenGoeie morgen Walter!!! X
een steeds positieve Walter
BeantwoordenVerwijderenen dat brengt iedereen het verst, positief zijn
en dan merk je vanzelf wel dat je gelukkig bent, want iemand met een positieve kijk is dat wel hé
eenzaam ben je alleen als je dat toelaat in je hoofd
ojee, wat een rare eerste zin
BeantwoordenVerwijderenzou je begrijpen wat ik wil zeggen? :-))
Ik heb geen rare eerste zin kunnen vinden, An! Of ben ik misschien steeds te positief daarin? :-)) In het echt ben ik een sombere, negatieve zeurderige vent, maar dat wist je toch al, Rantje?
BeantwoordenVerwijderenneeeeuuuu, geloof ik niks van, jij zeurderig, dat kan niet
BeantwoordenVerwijderen