De kunst van het vertalen.

Horen wat je hoort, lezen wat je leest en dat vertalen naar die jij persoonlijk bent.

Neem dat stukje van Kahlil Gibran dat ik vorige week plaatste; ( 26-6-11 ).

Zulke zaken, o.a. vanwege het taalgebruik heb ik moeten "leren" lezen. Met de meeste filosofen had ik dat trouwens, maar daar was ik dan ook jong voor en mijn gevoelskant is altijd "sterker" geweest dan mijn rationele kant.

Zo kan ik mij nu nog nauwelijks voorstellen dat ik ooit moeite had met Krishnamurti!

Zijn schrijven werkt overigens nog steeds het beste op mij in na de vertaalslag van theorie naar het leven van alledag.

Ook met mensen ga ik zo om, vertalen naar wat ze nou werkelijk bedoelen....

Het is mijn tweede natuur geworden om zo tegen de dingen aan te kijken. Zelfs binnen mijn eigen gevoelens vertaal ik regelmatig in de zin van; Hé makker, wat is er nou wèrkelijk aan de hand?

Wat een leven om zo in elkaar te zitten?

Nee hoor, voor mij een stuk beter dan wat ik soms om mij heen zie.

De mens die zichzelf constant als slachtoffer ervaart.

En dankzij mijn humor en liefde en interesse voor mensen, ( dieren vanzelfsprekend ook!) voel ik me er goed bij. Ook als ik me eens niet zo goed voel.

(De knipoog en de glimlach zijn vrijblijvend en vooral bedoeld voor mensen die dat waarderen...o ja, èn gevoel voor humor hebben)

;-)  :-)