Leven tussen uitersten. |
Op dit moment zit ik weer in een periode dat ik mij moeilijk kan afsluiten, het heeft te maken met mijn BP aanleg. Want zo noem ik het tegenwoordig, en dat vanwege het feit dat ik inmiddels ruim 6 jaar zonder medicijnen red en 4 jaar zonder welk hulpmiddel dan ook.
Waarom heet dit stukje dan; "Angst voor terugval"?
Omdat ik dit stukje weer eens, bewust richt op mensen die het bipolaire ook ervaren in zichzelf.
Hetzij vanuit het zichzelf als "patiënt" zien, hetzij als zich erin herkennende.
Over het al dan niet zonder medicijnen kunnen, daar ga ik niet meer verder op in.
Mijn ideeën daar over zijn tè persoonlijk en ik heb er reeds genoeg over geschreven.
Het is een keuze die ieder voor zichzelf dient te maken, mits de aard van de bipolaire stoornis dat toelaat.
Bij mij is dat het geval, maar het blijft een leven van constante alertheid.
Ik heb het er voor over.
Maar nu die angst voor terugval.
Die angst op zich is vaak juist weer de oorzaak van de terugval!
Jaren heeft dat bij mij zo gewerkt, en dat terwijl ik nog medicijnen gebruikte ook!
(o.a. lithium, anti-depressiva , diazepam en andere van dat soort middelen)
Het is mij uiteindelijk gelukt die angst de baas te worden, hooguit de herinnering aan die angst heb ik nog.
Nu, als ik het moeilijk heb, weet ik te vertrouwen dat het goed komt en realiseer ik mij dat alles beter is dan de gekte van medicijngebruik.
Over de zin en vooral de waanzin van medicijngebruik is tegenwoordig genoeg te vinden op internet.
Gelukkig beginnen er wat dat betreft nieuwe inzichten te groeien.
In rode letters;
Zo werkt dat voor mij en dat is zeer persoonlijk en lang niet voor iedereen weggelegd.
Tevreden over dit soort stukjes zal ik waarschijnlijk nooit echt zijn, neemt niet weg dat ik ze zo nu en dan toch poog te schrijven en hoop tot duidelijkheid te komen om hiermee mogelijk anderen tot steun te zijn.
Het hele oeuvre hierover is in feite aanklikbaar via de labels.
Doe wat je doen moet, op jouw eigen tempo en inzicht.
BeantwoordenVerwijderenFijne dag vandaag.
het is niet makkelijk voor je hé
BeantwoordenVerwijderenmaar je bent toch wel goed bezig
Knap dat je erover schrijft Walter, ik vind dat nog steeds wel moeilijk, bang dat ik in een hokje geplaatst wordt denk ik.
BeantwoordenVerwijderenIk heb jarenlang therapie gehad om met borderline om te gaan en ken de angst voor terugval maar al te goed.
Of het ooit overgaat? Ik denk het niet, de kwetsbaarheid zal altijd aanwezig zijn maar dat maakt ons ook tot de unieke personen die we zijn. Lieve groetjes jannet
Hallo,
BeantwoordenVerwijderenFijn om een mooi en leuk blog tegen te komen... en dan te lezen dat het op een of andere manier gaat om iemand zoals ik. Heb namelijk ook een bipolaire stoornis mét een spirituele blog!
Hoop je nog vaak te kunnen lezen.
Vriendelijke groet, SpiriActua
www.spiriactua.be