Gister, in de sportschool, sprak ik een jeugdige vriend van me.
Bijzonder wijs voor zijn leeftijd, absoluut de oprechte "nieuwe tijds mens".
Niet al te lang geleden, bij een vorige ontmoeting meende hij bijna de Verlichte in mij te zien. Dat is niet zo gek, aangezien ik zo nu en dan werkelijk even in mijn zuivere Kracht zit, hetgeen dan goed aan mij te merken is.
Maar hoe zuiver en oprecht, zelfs wijs te noemen, ons contact ook is, hij had het vorige beeld van mij gefixeerd als zijnde; Dè Walter.
Het viel hem even koud op het spirituele dak dat hij mij nu zo anders te "zien" kreeg.
Toch konden we er even open en eerlijk over praten en dat maakt veel goed.
Waarschijnlijk voor beiden, in ieder geval ben ik hem dankbaar.
Vreemd is het niet, want volgens mij heeft iedereen de neiging een beeld van het moment van de ander, als een soort vaststaande waarheid te beschouwen.
Zelf maak ik mij daar zéker ook af en toe schuldig aan.
Wat dat Verlichte betreft....ach die verbinding blijft wel, daar heb ik geen twijfel aan.
Het leven is er om geleefd te worden, zo simpel is het.
De uitvoering daarvan is echter niet altijd even gemakkelijk.
Kom laat ik het morgen gewoon maar weer "Stilte-dag" noemen......
herkenning...
BeantwoordenVerwijderen