Eerlijk zijn vind ik nog steeds erg belangrijk...
Maar wat is nou eigenlijk eerlijk?
Zeggen hoe je over iets denkt misschien?
De afgelopen 4 jaar heb ik vrij teruggetrokken geleefd, laat ik zeggen vanwege mijn genezingsproces...
Daarvoor leefde ik een lange tijd teruggetrokken vanwege mijn vast geraakt zijn.
Sinds kort kom ik weer, als in een stroomversnelling, steeds meer onder de mensen en ik merk dat het bijna een noodzaak van 'zelfbehoud' is om mij anders op te stellen dan zoals ik dat voorheen deed.
En wel vanwege hetgeen ik heb moeten leren om weer volledig, en dit keer als vrij, maar ook vrij van middelen, meer dan ooit zijnde mijzelf, in deze wereld terug te keren en min of meer mee te doen.
Harde lessen heb ik geleerd waarvan ik zelf ervaar dat ik in de diepte van de hel heb kunnen kijken, maar ook in de onbegrensdheid van de hemel.
Ik laat "aanhalingstekens" maar even achterwege, want ondertussen neig ik die om elk woord te gaan zetten, en wel vanwege de betrekkelijkheid van veel begrippen.
Een voorbeeld van dat teruggekeerd zijn onder de mensen is mijn ( persoonlijk) doorleefde ervaring met medicijnen, van waaruit dan gesprekken en discussies kunnen ontstaan.
Het verbaast mij, als dit onderwerp ter sprake komt hoe veel mensen er tegenwoordig van alles maar slikken, en vaak ook nog tegen kwalen die door een andere leefwijze verholpen kunnen worden.
Zodra ik op uitermate, kousenvoet achtige manier mijn visie daarop tracht te verwoorden, merk ik dat de ander zich al snel aangevallen voelt en zijn of haar ziekte én medicijn gebruik gaat verdedigen! ( hoe voorzichtig moet een mens zijn om op dat moment contact te kunnen blijven houden?)
Anti-cholesterol en hartmedicijnen, waaronder bloedverdunners lijken bijna noodzaak geworden voor een aantal mensen...Net zoals "medicijnen" voor rust, oftewel tegen overbelasting(?)
Natuurlijk was het voor mij een diep dal om hierin door schade en schande, leed en verdriet, wijzer te worden.
Ik ben lerende en mijn weblog is een verslag van die reis.
Is mijn ervaring en mijn inzicht aangaande dit onderwerp dan toch iets dat ik beter louter voor eigen gebruik zal moeten houden, of misschien dat ik er naar buiten toe anders mee om zal moeten leren gaan?
Het belangrijkste is in ieder geval dat ik trouw blijf aan mijn eigen ondervindingen, niet vanwege een hardnekkig vasthouden van een "overtuiging" maar vanuit het groeiend inzicht door ondervinding en ervaring.
Een ondervinding die elke dag weer meer vorm krijgt en zichzelf bewijst.
Eerlijk zijn wordt helaas niet door iedereen gewaardeerd. En met anderen omgaan is helaas ook niet makkelijk, vooral als je niemand wilt kwetsen.
BeantwoordenVerwijderenEn dan vind ik het gek dat ik moe ben na een middagje contact met mensen :-)
Als ik naar mijn leven kijk de fases daarin ben ik tot de ontdekking komen dat toen ik eigenlijk niets meer hoefde of wilde te zeggen vanuit wat voor achtergrond dan ook dat er een zuivere afstemming ontstond met wat werkelijk gezegd wilde worden. :)))
BeantwoordenVerwijderenDus daar luister ik ook alleen nog maar, naar mezelf hihihi wat echt op dat moment voelt. Ene keer wel iets zeggen, en andere keer is stil zijn veelzeggend genoeg. :)))
liefs Kagib
Inderdaad Kagib, en op zich gaat dat wel goed bij me...
BeantwoordenVerwijderenEerlijk zijn staat hoog in mijn vaandel. In mijn werk, als avondhoofd in een zorgcentrum voor ouderen, maak ik vaak mee dat je juist met deze invalshoek ver komt in je mensbenadering. Ik heb jouw relaas hier met verbazing gelezen omdat je er zo open over schrijft. Dat deed me goed. Ik wens je sterkte en blijf jezelf. Dus eerlijk.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes
Mara
Iedereen is in de eerste plaats verantwoordelijk voor zichzelf. Het lijkt erop dat je jezelf een soort 'missie' opdroeg. Ik vrees dat dat niet werkt. Er zijn zoals je bent en tot wie je nu gegroeid bent, dat zegt genoeg. (Ik heb enkele dagen nagedacht nadat ik dit postje had gelezen eer ik een reactie plaatste).
BeantwoordenVerwijderenWelterusten, Walter!