Gister had ik het over andere realiteiten....
Nu bedenk ik mij dat ik op dit moment in mijn leven een gezegend mens ben, en lijkt het ineens makkelijk praten over het creëren van een eigen realiteit.Vaak denk ik aan mensen die lijden onder pijn, ziekte, gemis of groot verdriet en dan word ik stil...
Mijn realiteit van mijn verleden was een heel andere dan die van nu.
Heb ik die dan werkelijk alleen maar bereikt door mij er voor in te zetten, door steeds weer naar binnen te kijken naar mijn werkelijke wezen dat snakte naar vrijheid en genezing, heelheid?
Gezegend met een blijkbaar zeer sterk lichaam en strijdlustige geest ben ik toch ooit in een hel beland.
Waar zou ik zijn als ik getroffen werd door ziekte en pijn?
Ik hoop er eigenlijk nooit achter te komen.
Het lijkt alsof ik mijn "ziekte en pijn" nooit tot de mijne heb gerekend.
Misschien, achteraf gezien, heb ik mij nooit "mijn ziekte en pijn" gevoeld.
In een gezin opgegroeid waar letterlijk ziekte en pijn de boventoon voerde.
( Even geen details)
Terugkijkend was er vooral 'lijden' in mijn ouderlijk gezin.
Pijn en ziekte en realiteit...
Dit schrijfsel laat ik onvoltooid achter en ga verder met mijn eigen gecreëerde realiteit in het Nu.
Het enige dat mij te doen staat is;
Lief hebben.
Fijn dat jij uit die hel kon komen en nu alle tijd en kracht hebt om te kunnen liefhebben.
BeantwoordenVerwijderenDoe dat ook met elke vezel in je lijf Walter.
ja jij bent een heel sterk mens, anders kon je nooit geworden zijn wie je nu bent, een mens met inhoud en liefde voor het leven
BeantwoordenVerwijderenJa waar zou IK zijn als ik niet 'gezegend'was met kwaliteiten en eigenschappen waar ik niets voor hoefde doen.
BeantwoordenVerwijderenDan is het een noodzaak ze ook te gebruiken zoveel ik kan. Maar ook daar weer, heb ik echt die keus?
Mooie overdenking. Zeker die laatste regel.
En dan komt het allermooiste vanzelf:
BeantwoordenVerwijderenLief hebben en het dubbel terug ontvangen!