Hoog sensitief.

Bij dit begrip kun je je het nodige voorstellen, meer dan alleen maar "een gevoelig typje", hihihi.

Nee, ik ben niet echt het type mens met hele lange tenen en versnelde waterranden in de onderleden.

Gevoelig ben ik wel, soms zo sterk dat ik wel eens de vraag krijg of ik kan gedachten lezen...

Als het om negatieve dingen gaat ( dingen die de ander niet snel zal bekennen) heb ik wel eens gedacht; ben ik misschien gewoon achterdochtig? En natuurlijk werd mij dat ook graag aangepraat door degenen die eigen negativiteit meenden te moeten verstoppen. Negen van de tien keer kom ik erachter dat mijn 'ingevingen' juist waren.

De positieve kant van HS is voor mij dat ik mij snel kan afstemmen/intunen op de ander.

Een mooie eigenschap waardoor ik me bijna met en bij iedereen thuis voel.

Toch is het absoluut niet hetzelfde als 'hielen likken'. ( Ik moet lachen nu, ben erg visueel ingesteld)

Naarmate ik ouder word, wordt de eigenschap sterker, sterker doordat hij zich steeds dieper mengt met levenservaring.

Een vermoeiende eigenschap is het wel, zowel de positieve kant ervan als de negatieve.

Afstandelijk contact leggen lukt mij namelijk niet echt. Ik ben al veel te snel 'in' de andere persoon.

HS gaat volgens mij iets verder dan het begrip; empathisch zijn.