Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









zaterdag 25 februari 2012

Is dat goed?

De tijd zal het leren, er zit weinig anders op.
Weer eens ervaren hoe kwetsbaar je kan zijn, heb ik daar wat aan, leer ik daar weer van?
Wie zit er op te wachten om eigen kwetsbaarheid weer eens heftig te ervaren?
Nee, niemand zit daar natuurlijk op te wachten en eerlijk gezegd, voor mij is het behoorlijk schrikken.
Natuurlijk is het best wel heftig wat er gaande is ook al zou je op voorhand kunnen denken; Wie gaat er nou half onderuit door een huidprobleem? Belachelijk toch!
Het is niet anders, soms moet je weer eens zelf ervaren hoe bepaalde dingen een heftige impact op een mens kunnen hebben.
Op dit moment ben ik gaan trachten vechten tegen mijn somberheid, na het eerst maar eens geaccepteerd te hebben.
Gewoon vermoeid en al, dingen aanpakken, simpele dingen en angstscenario's in mijn hoofd opzij zetten.
Komt tijd komt raad?
Een onverwacht bijverschijnsel van dit gezondheidsprobleem is dat mijn hele wereld een beetje op zijn kop is gaan staan. Het denken over relaties, over wat ik eigenlijk nog wil met mijn leven, de rol die mijn leeftijd speelt, ineens weer aan een toekomst denken.
Ik leefde zo prachtig in het nu, ja ja, totdat deze boosdoener op mijn pad kwam.
De meest verleidelijke negatieve gedachte is wel; laat mij maar, ik hoef niet meer zo nodig mee te doen.
Erg genoeg begon ik mij al zo naar mijn omgeving te gedragen;
Laat mij maar....en met de nodige humor begon ik reeds mijn "aanwezigheid" ondergeschikt te maken...

Voor de lezer ( die ikzelf trouwens ook nog steeds ben), dit soort berichten kan gerust in een breder perspectief gezien worden. Het zijn natuurlijk moment opnames, mijn relativerende 'wijsheden' heb ik niet meer zo ter beschikking.
De situatie luchtiger beschrijven dat die is, zou het tot een clowneske aandachtsvertoning maken, en de clown ( die ik soms ook werkelijk ben) heb ik al vaak genoeg uitgehangen in mijn leven.
Zoals ik altijd stel en dat nog steeds doe; volhouden is voor mij een negatief begrip vol beladenheid, het is meer een 'doorgaan' dat ik aanhang. "Gewoon doorgaan" is wel een beetje een understatement, want 'gewoon' voelt het niet.
Doorgaan dus en er het beste van maken wat erin zit.
Hopen dat de test uitslagen niet al te nare berichten met zich mee brengen.
Even geduld tot volgende week...

Voorlopig laat ik het even los dat mijn Spijkerbed gedragen moet worden door een positieve benadering.
Natuurlijk blijf ik daar een groot voorstander van, maar mij beter voordoen dan ik ben..nee dank je!

6 opmerkingen:

  1. Lieve Walter,

    Het is niet makkelijk, als je te kampen hebt met een probleem, wat niet snel wil genezen. Dan is het niet vreemd dat je gaat dippen. Jammer is dat er dan vaak ook nog meer problemen gaan spelen.
    En komt het allemaal dubbelzwaar aan.
    Hopelijk kun je door kracht en toch ook acceptatie, alles weer een plekje geven en genezen.
    Bedenk dat de lente er aan komt, dat geeft vast extra kracht.
    Geniet van alles wat wel goed gaat.

    Fijne zaterdag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is juist de opeenstapeling van dingen die het zo lastig maakt om de moed erin te houden.
    Juist omdat je al kwetsbaar bent komt iedere bijkomende last dubbel zo hard aan.
    Hoe kan ik je een hart onder de riem steken?
    Ik weet uit ervaring dat goed bedoelde woorden juist onder deze omstandigheden verkeert aan kunnen komen.
    Hoe dan ook......zoek afleiding Walter....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank jullie,en inderdaad doe ik mijn uiterste best goede afleiding te vinden en soms lukt dat.Tja, een heen en weer gaande beweging van 'kracht' en even een beetje moedeloos..Vandaag verzet ik mij er weer prima tegen en morgen zie ik dan wel weer.Toch maar weer pogen te leven in dat Nu? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Knap hoe je reflekteert en ermee omgaat.
    Ja als alles goed gaat is het niet zo moeilijk positief te denken, maar de ellende aanvaarden is een ander verhaal. Relativeren is in mijn ogen nooit een oplossing.
    Er IS lijden en al doe ik soms alsof het er niet is, het is er wel degelijk. Pas wanneer ik dat weet kan er iets in de situatie veranderen, niet door te negeren of er overheen te walsen, maar door te ervaren dat het er is en te weten dat er ook nog meer is. Dat mijn ego zich heeft gefixeerd op die ellende juist omdat IK het niet wil maak ik het groter.

    Boeddhistisch gezien kun je alles tot pad maken om je ego te leren (her)kennen.

    Positief benaderen heeft voor mij altijd een klank van het daarachter proberen te verstoppen. Maar dan kan het zo heftig worden dat ook dat niet meer lukt.
    Ik wens je veel wijsheid toe in de benadering van jezelf.
    En beterschap natuurlijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het is niet de makkelijkste tijd voor je maak ik uit je bericht op. Vervelend is dat.
    Wat ik zou doen is inderdaad "gewoon" doorgaan tot er weer meer licht aan het einde van de tunnel komt, want dat komt er ongetwijfeld.
    Sterkte ermee tot die tijd.
    Als je eens zin in chatten hebt of zo.. je hebt mijn gmail-adres.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. eigenlijk niet belachelijk hoor dat je door een gezondheidsprobleem je vanalles gaat afvragen
    behalve dat doemdenken geen enkele zin heeft
    wat moet komen zal gewoon komen, en dan is het aan ons om daar zo goed mogelijk mee om te gaan, een weg te zoeken samen met het probleem om het toch 'leefbaar' te houden
    ik hoop dat de uitslag niks onheilspellend brengt, en is het wel zo dan zal je weer vechten zoals je nog al ooit gedaan hebt

    bij ons is het ook wat in spanning afwachten wat onderzoeken van m'n moeder zullen uitwijzen, maar wat het ook is, als we er voor staan dan zal er gestreden worden

    zeker verder leven in het NU, zorgen maken over de toekomst heeft niet veel zin, je weet toch niet wat er komt en wat niet, dat zie je dan wel weer

    dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen