Verstopt onder rozentaal.

Visuele taal middels rozen...

Daaronder een ongenoegen.

Tja, ik zit het letterlijk maar uit.

Soms kan het even niet anders dan dat.

En ik strooi er wat rozen overheen...
Rozen over de moedeloosheid die nu toeslaat.
Weer is m'n huidprobleem verergerd en weer een ander 'geneesmiddel' op proef.
 Toch weer terug bij de dermatologe, mede omdat ik zeer ontevreden was over haar laksheid betreffende het onderzoeken van mijn probleem.
Ze heeft het erg druk zegt ze en bood min of meer haar excuses aan voor haar mogelijk gebrek aan aandacht.
En daar zat ik dan, met mijn lichaam bedekt met ( subtiel gezegd;) oneffenheden!
Nu, na mijn beschaafde uiting van boosheid en teleurstelling was er ineens wèl tijd voor een uitgebreider onderzoek!
Eindelijk bloed afgenomen en een huidmonster voor op kweek.
Ja, op dit moment voel ik me werkelijk moedeloos. 
Vijf dagen om nog verder in onzekerheid uit te zitten.


Ik vul mijn weblog, omdat...
omdat het toch een afleiding is.
Verdere dingen lukken me even niet meer zo goed.
Toch maar weer even reacties hier dicht.
In de zijlijn blijft het voorlopig nog mogelijk.
Trouwens, hartelijk dank voor jullie meelevende reacties, ik neem nu maar wéér een soort rust hier.
Tja, een besluiteloos komen en gaan uit pure onmacht en ongenoegen.