Mijn gevoelens zijn als sinds enige tijd somber te noemen
en alhoewel ik het nu zomaar op mijn weblog neerzet, tracht ik het in het dagelijks leven te maskeren.
Simpelweg omdat het met niemand behalve mijzelf te maken heeft...
Ineens dacht ik weer aan mijn beste vriend van ooit, Rob.
Hoe vreselijk moet het zijn geweest om met deze gevoelens het leven te verlaten.
Ieder mens draagt een rugzak.
BeantwoordenVerwijderenEen rugzak van het leven.
En natuurlijk zit Rob ook in die rugzak.
Ieder mens draagt in het leven
een onzichtbare rugzak mee
bergt daarin vreugde en zorgen
verzameling van wel en wee
soms is de rugzak zwaar
een ander moment vederlicht
dan blijft er ruimte over
maar dikwijls kan hij niet meer dicht
...kijk in een verloren uurtje
de inhoud nog eens door
dan kan er iets verdwijnen
wat zijn waarde reeds verloor
langzaam wordt de rugzak lichter
de levensreis gaat voorbij
en bij het naderen van de avond
werp je een deel last opzij
maar er is nog zoveel waarde
wat je koestert en graag behoud
soms kleinigheden
herinneringen van goud
zo dragen we ieder onze eigen rugzak mee
niemand die hem overneemt
je hoeft dus niets te vrezen
dat hij ooit wordt ontvreemd.