De dag die men als maandag benoemde.

Overigens, deze foto valt onder kunst. Maar dat begrepen de kenners onder ons al?

Laat ik er eens voor de formaliteit en de regelmaat een begindag van maken.

Nieuwe week enzo, nieuwe kansen enzo...

Ach ja, creatief omgaan met tijd, benamingen en hoe je die invult kan geen kwaad, althans zolang het de 'geest' maar niet verstard!

Trouwens, doet dat het wel, dan is dat de vrije keus van die mens(?)

Maar verder over Beer en Tje..

Nee, ik vond het mensonwaardig ze na zo een lange en trouwe dienst zomaar de container in te flikkeren. ( Grof taal gebruik ondersteund dat gevoel!)

Ik laat ze dus heerlijk in mijn beschutte tuin hun door mij bedachte functie verder vervullen.

Het werken in de tuin doet mij goed en nu ik dit zo neer typ denk ik gelijk aan tijden van depressie waarbij  men mij dit soort activiteiten adviseerde. Goed bedoeld, maar echt werken doet dat niet voor de meeste zwaarmoedigen onder ons. Zoiets werkt alleen als het spontaan ontstaat.
Depressieve tijden, ik kan ze mij nauwelijks nog inleven, maar dat ze heftig waren herinner ik mij gelukkig nog wel.
Hoezo gelukkig nog wel?
Die tijden horen net zo goed bij het vormen van een basaal gevoel van 'geluk' als alle andere belevingen.
Schuif ze nooit onder een kleed, je zou nog wel eens onverwacht over die weggemoffelde bobbel flink kunnen struikelen.
Mijn huidige momenten van somberheid zijn niet meer dan overgangen naar een verdere ontwikkeling.

En diep aan de onderkant blijf ik dat zo voelen.

Of het mij sterker maakt?

Ik zou het echt niet weten, maar het doet mij wel beseffen dat ik intens leef.

Een foto gemaakt tijdens een wandeling met logeerhond Loekie...

De Bloemendaalse weg, daarover later meer.