Een sterke behoefte mijn persoonlijk beleven van deze tijdsspanne ( aardig verzonnen, maar bestaande benaming) te illustreren via wat ruimere benaderingen. Extreem 'ik' gedoe is leuk voor dagboeken die in stoffige kasten liggen te vergaan tot ze ooit weer uit pure wanhoop gelezen dreigen te worden om vergane glorie en verwerkte ellende weer even door traanbuizen en lachspieren te voelen gieren...
Op bovenstaande klikken, maar dat begreep je al?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten