Hoe is het om alleen in het Nu te geloven?
Kan dat beangstigend zijn en zo ja waarom dan eigenlijk?
Beangstigend kan het altijd zijn als je er op een 'maar straks dan?' manier naar kijkt.
Stel je bent supergelukkig, hoe heerlijk is het altijd Nu dan! ( Maar straks dan?)
Stel je bent doodongelukkig, hoe rampzalig is dat altijd Nu dan?
( Wachtend op een straks dat nooit komt?)
'We' gaan even uit van een leven nà dit leven...
Hoe anders zou je willen dat het was dan het Nu is?
Nee, niet even een vluchtige fantasie er tegen aan gooien,
maar gewoon eens door fantaseren en door fantaseren...
Stel nu dat er geen leven na dit leven is...
Hoe anders zou het Nu voor je zijn dan?
Waar je ook in gelooft, wat je ook hoopt en wenst, alles is altijd Nu.
En als dit schrijven je een goed gevoel geeft, dat zit je in het juiste Nu.
Geeft het je een rotgevoel, dan zal dat gevoel in elk Nu de kop opsteken.
Ik plaats veel berichten over het Nu. In het Nu leven is ontzettend moeilijk. Ik hou me er niet zoveel mee bezig in het dagelijks leven om eerlijk te zijn. Maar ik herken wel Nu momenten en daar geniet ik op dat moment ook van.
BeantwoordenVerwijderenEn als er geen leven is na de dood dan zou ik niet kunnen plaatsen waarom alles gebeurt. Lijden, enzovoort. Ik geloof in levenslessen die de ziel moet ervaren. Dan zouden het dus alleen levenslessen zijn die je gewoon in je menselijke leven moet ervaren. Leren om meer te waarderen, gelukkiger te zijn en meer in het Nu leven, vasthouden dat geluksgevoel.
Ik vind het een moeilijk onderwerp, iets om over na te denken.
Ik kan het niet goed verwoorden.
ik leef vooral in het nu
BeantwoordenVerwijderenwat later komt zal wel komen, dat zie ik dan wel