Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









zaterdag 8 december 2012

Erg confronterend.



Leeftijd, de tijd dat een mens reeds leeft...
Wat is je leeftijd of wat is je leef tijd? Mijn leeftijd is een getal, mijn leef tijd is een aaneenschakeling van gebeurtenissen.
Ik zit er mee...op dit moment zit ik ermee en zoiets beken je niet, zoiets klets je weg door allerlei cliché opmerkingen.
'Je bent zo oud als je je voelt' en 'het gaat niet om leeftijd, het gaat om wie je bent'...
Het kan een hele rij met uitdrukkingen worden die we kunnen gebruiken om dat wat we soms werkelijk even voelen te bedekken, te verzwakken en te 'ontkennen'.
Ik zit er een beetje mee nu...
Het ergste is dat ik me daar nog voor schaam ook!
Regelmatig grap ik dat ik nog minstens 30 jaar te gaan heb...en weet je dat ik dat zo af en toe werkelijk denk? In mijn 'goede' momenten bestaat er geen einde, ik leef wel degelijk in het Nu...
En toch...
Want hoe praat je over deze gevoelens vanuit een beleven dat boven kleinzieligheid, ijdelheid of wat dan ook gaat?
'Je bent zo oud als je je voelt'.
Ik weet nog dat mijn lieve moeder noodgedwongen haar laatste maanden in een verpleeghuis moest.
Het kon werkelijk niet anders.
'Jongen', zei ze...ik zit hier tussen allemaal oudjes, vreselijk!!'.
Ze was één van de oudste daar...
En hoe ze mij vaak vertelde hoe vreemd het was om ouder te worden en van binnen nog altijd jong..

Het meeste vreemde bij mij is, is dat ik blij ben met mijn leef tijd, ontzettend dankbaar voor de heftigheid van mijn toch wel bijzondere leven.
Maar mijn leeftijd??
Daarbij denk ik; Nee, dat klopt niet, dat getal past werkelijk niet bij me.

Er is geen humor in dit stuk, nee op dit moment voel ik dat zeker niet.
Ik zit er mee, raar of niet raar, het is een feit.

En ja, ik ben dankbaar voor wie ik ben, maar daar gaat dit stuk nu even niet om.

6 opmerkingen:

  1. ojee Walter, leeftijd, de cliché's zijn allemaal waar
    maar het helpt niet echt hé :-)

    ik schrik ook nog telkens als ik m'n leeftijd geschreven zie staan

    ik hoop dat je ondanks je leeftijd toch lekker mag slapen
    dat ga ik nu ook doen, met een beetje hulp van bachbloesem spray
    slaapwel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit soort berichten die ik vandaag heb neergezet zijn niet mijn favoriete.
    Toch kies ik er voor om een 'compleet' persoon neer te zetten op mijn weblog.
    Ook omdat ik het belangrijk vind mezelf te blijven herkennen als ik mn eigen weblog teruglees. Vandaag is een zonnige dag in Gouda.Nog niet echt in mij, maar dat komt zéker weer!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voor mij is dit onderwerp 'gesneden koek' en heel herkenbaar. Steeds meer probeer ik me bewust te worden van de eindigheid zonder daardoor in een dip te raken. Dat lukt me aardig. Ik sta nu weer aan het bed van mijn terminale schoonpapa en ben blij met mijn inlevings en luister vermogen dat ik daardoor opbouwde en de herkenning van de fasen. Het heeft voor mij zo zijn voordelen om me bewust te zijn dat het leven als je terugkijkt een waterbel is. Het laatste om los te laten. Daar probeer ik me ook voor mijzelf in te 'verdiepen'. Het helpt om los te laten en de onzekerheid toe te laten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn dat je reageert...in mijn directe omgeving wordt er al te snel grappend of ontkennend op gereageerd. Denk dat het te dichtbij komt voor sommigen....

      Verwijderen
  4. ik heb eigenlijk geen schrik om te sterven, meer voor het eventuele afzien wat er aan voorafgaat.
    sterven is onoverkomelijk.
    afscheid nemen van anderen die sterven is veel zwaarder, vind ik.
    maar sterven hoort bij het leven, daar is geen ontkomen aan.
    Zelf heb ik er vrede mee, wat komen moet dat zal komen, vroeg of laat.
    Ik heb er een periode veel over nagedacht en mee bezig geweest maar dat heb ik nu losgelaten, leven heeft voorrang nu

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Stevig stukkie.
    Een herkendbaar stuk.
    Ook ik een man van een zekere leeftijd, kan ik stellen dat ik reeds de helft ben gepassseerd ,toch ga ik ervanuit, althans hoop ik net als jij, dat ik nog misntens 30 jaar te gaan heb.
    En nog veel langer als het kan, maar momenteel de keerzijde van het ouder worden in de direkte omgeveving.
    Hierdoor toch geconfronteerd te worden door mijn eigen eindigheid, die langzaam realiteit zal worden en toch langzaam aan de horizon opdoemt.
    Het ergste vind ik tegenwoordig dat ze meneer tegen me zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen