Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









dinsdag 18 december 2012

Vermelden of verzwijgen?



Hoe of wat en waardoor...
In ieder geval heb ik het niet kunnen voorkomen, het sloop erin.
En waartoe ben ik geneigd als ik het van een ander hoor?
Goede raad geven...hoe vreemd voelt dat als je er zelf (weer) in zit en ervaart dat het begrip 'depressief' niet zo makkelijk te duiden is als; het is een beker, het is een plant, bruine ogen of blond haar..

Depressief oftewel schijnbaar even van mijn pad geraakt, maar misschien hoort het wel gewoon bij m'n pad. Maar dat is het moeilijke in dit soort situaties, want waar het goed voor is of mee te maken heeft, daar kom je pas later achter.
En ja, inderdaad, als je me in het echt treft is er niets aan me te merken, hooguit dat ik een paar kilootjes meer weeg. Gezellig toch? Valt het op dat ik minder actief ben? Nee, eigenlijk ben ik dat ook niet eens.
Mijn 'systeem' vaart gestaag door, althans aan de buitenkant want zelf (?) ervaar ik niet dat ik in mijn eigen 'bootje' zit.

Er gebeuren dingen in mijn hoofd die ik niet wil of kan delen.
Gedachtes die onder een dikke laag stof lijken te zitten hoesten in mijn hersens rond.
Te veel stof om te zien wat eronder schuil gaat.
Niet te benoemen , niet te bevatten...maar mijn 'systeem' leeft door en staat op de automatische stand van wie 'ik' ben. Speel ik dan 'mezelf' nu?
Dat nou ook weer niet, ik ben wel gewoon mezelf maar doe even niet mee.
Ik doe even niet mee met mezelf zijn.

Een vermelding die oplucht?
( Er komt een gedachte in m'n hoofd die erg negatief naar dat 'zelf' is..)
Op dit moment, dit letterlijke moment van schrijven, schiet ik even uit mijn lichaam ( beeldspraak) en kijk van bovenaf naar de persoon die dit schrijft en...als ik dan terug keer weet ik dat ik alle gevoel van depressie even kwijt was.
Gewoon een mens dat typt en tijdelijk het spoor bijster is.
Depressie is een woord, een woord dat ieder voor zich weer anders ervaart als het hem of haar bezoekt.
Mijn bezoeker...ik ga even koffie voor hem zetten, misschien is hij voor rede vatbaar...hij of ik.

In mijn gespletenheid pak ik een willekeurige, recentelijke foto uit mijn bestand.
Het was bedoeld als foto+ recept.
Ik schiet in de lach...inderdaad mijn gevoelens zijn tweeslachtig, depressie gelardeerd met een lach.
Gelukkig maar.
O ja...en vluchten kan niet meer, dat stadium ben ik voorbij, vluchten werkt niet.

Dit bericht had ik al in de wacht gezet voordat ik besloot  gisteren weer door te gaan met bloggen.
'De worsteling', ja dat is het inderdaad

1 opmerking: