Geloof jij er iets van?

Nee, niet mijn vader, maar ikzelf als vader. 

Een moeilijke dag had ik en at tussen de middag niet mee!
De afspraak met de therapeute heb ik afgezegd.
Had echt absoluut geen zin in 'hulpverleners geklets!
Het was een werkelijke worsteldag, maar ik moet door..
Moeten omdat ik werkelijk wil, van binnenuit.
Tegelijk was ik steeds doodmoe, toch ging ik door, niet echt
met gevoel, maar ik ging door
en marineerde o.a. mijn tofoe, vast voor morgen.
Maar ik was niet tevreden over mijn bed en sleepte
me suf met mijn matrassen.
De hele dikke ligt er weer op en dat gaat beter, ik kan weer
gewoon links en rechts bij mijn bed..

Toen ik tegen wil en dank bezig was, sprak mijn vader in mij en zei;

Gaat goed, ik ben trots op je!

Morgen is mijn vrije dag en ga ik,
indien mogelijk een naturel kleed kopen voor in mijn zithoek.

Weet zeker dat mijn vader daar ook blij mee zou zijn.

Mijn moeder spreek ik vast later nog wel eens...

Geloof jij in dit soort doorgevingen?

Ik meestal niet zo....

Mijn vader in het midden...