vermoeidheid en in alle eerlijkheid, het lukt mij niet zo best me daar aan over te geven. Ik weet uit ervaring dat het goed komt, maar op dit moment zit ik er midden in....en ik ga maar door en door! Toch is er veel ten goede veranderd in mij want ooit koste dit mij de kop en moest ik het bezuren met een soms langdurige depressie. Gelukkig ligt die periode achter me, maar dat vertrouwen moet nog wennen ANGST als zodanig roept het niet meer bij mij op, wel het "vinger aan de pols" gevoel oftewel; alert blijven dat ik niet over mijn grenzen ga......Je begrijpt het al?Nog veel te leren dus. ( enigszins vermoeide maar toch welgemeende SMILE@) O ja, een betere versie zonder flits, pfffffffff....
Probeer eens aandachtig moe te zijn... In volle aandacht volgen hoe het lijf steeds anders wordt, humeur misschien ook verandert, eetgedrag, bewegingen, gedragingen, etc. Steeds nauwkeurig gadeslaan.
BeantwoordenVerwijderenEen geweldige Zijnservaring kun je hierin hebben en waarschijnlijk nog meer, maar dat mag je zelf ontdekken. Haha!
ik ga een poging wagen hihihi...
BeantwoordenVerwijderengroetjes en nogmaals dank voor je pittige reakties.