Er zijn van die momenten dat ik ongemerkt kleine teleurstellingen op een grote hoop veeg en met een onbestemd, vervelend gevoel kom te zitten. Dat moment is nu en het vervelende is dan dat ik de belangrijke even niet van de onbelangrijke kan scheiden. Natuurlijk ben ik niet de enige persoon op aarde die dat soms zo beleeft, maar toch voel ik mij daar dan even alleen in.
Eigenlijk werkt het toch het best gewoon door te gaan, want dingen lossen zich ook vaak op zonder dat ik er nou meteen weer keihard aan moet werken! Mijn verstand zegt mij dat deze optelling te maken heeft met overgevoeligheid door vermoeidheid en doordat ik te weinig echte pauzes neem om afstand van mijn "werk"te nemen. Ja ja, dat verstand van mij wéét veel, maar het moet niet altijd mijn gevoel onderuit willen halen. Stout verstand!!!! In een recent verleden nam ik meestal op een verkeerde manier pauze, dat heette verslaving. Dus ach, in dat kader gezien gaat het prima en mag ik me een gezegend mens noemen. Hoor je dat, Gevoel! En nou je hok in jij..GRRRRR. Niet relevant plaats ik hier wat naakt studies bij...alhoewel, het is een vorm van blootgeven, maar dan van anderen. Lekker puh! @ ( zie boven )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten