De ontwikkeling van mijn werk.

Alhoewel ik volledig achter mijn werk sta, kan het mij zo nu en dan frustreren als mensen zeggen bij het zien van mijn, wat ik noem veilige werk; goh, je kan het echt!

Vooral toen ik pas mezelf begon te laten zien in mijn werk deed dat soms behoorlijk pijn, want juist dat was hetgeen mij had geblokkeerd in mijn leven...Mijzelf niet "mogen" zijn.

Zijnde mijzelf vormde ik een bedreiging voor mijn vader, die het uiteindelijk nooit gelukt is vrijuit zichzelf te kunnen zijn...In die zin huilt mijn hart nu voor hem en vergeef ik hem alles wat hij uit onwetendheid mij heeft aan gedaan.

Sterker nog, ik ben hem oprecht dankbaar en kan alleen maar hopen, nee, eigenlijk al vertrouwen dat hij in mij, van vrijheid van "Zijn" geniet.

In die zin hoor ik geen stemmen en krijg ik geen tastbare boodschappen door, daarom vertrouw ik op liefde en rechtvaardigheid, die anders dan door ons begrepen, in alles aanwezig is.