Zwemmend naar de overkant....

Bewust of onbewust, ik weet het niet meer en het doet er ook niet meer toe.

Maar op een bepaald moment in mijn leven heb ik besloten mij uit te kleden en naakt het meer in te zwemmen op weg...naar wat naar waar? Geen idee toen.

Nu blijk ik halverwege en ben soms wat moe, maar terug gaan is geen optie want die oude kleren was ik zat. Trouwens terug gaan is net zo vermoeiend als naar de overkant zwemmen.

Hopend op nieuwe kleren, alhoewel, ach inmiddels red ik het ook al aardig in mijn blote reet!

En dan al die mensen die ik tijdens mijn zwemtocht tegen kom!

De ene houdt me even vrolijk bezig zodat ik mijn vermoeidheid vergeet, de ander geeft mij een flinke peptalk, vergezeld van een boeiend levensverhaal.

Sommige echter plagen me en willen me doen geloven dat ik belabberd zwem en de overkant wel kan vergeten.

Zelf zwemmen ze meestal angstig terug...Dus zwem ik vrolijk, soms moe, lustig verder naar de overkant.

Misschien treffen we elkaar daar en gaan een feessie bouwen..Kleding niet verplicht! ( smile@ dan maar weer)