Betrekkelijkheid.

Laat ik eerlijk zijn over waar deze overdenking begon.

Hij begon hier, werkend aan mijn pc, werkend en opmerkend dat er een storing op mijn zo dierbare weblog was! Één van de onderdelen werkte niet...

Het gevolg was een kettingreactie van overdenkingen; de confrontatie met gehechtheid, want stel mijn weblog verdwijnt in het niets! Uiteindelijk ben ik afhankelijk in deze van een systeem dat in feite buiten mij omgaat. Reeds hier begint de gedachte aan betrekkelijkheid in mij te jeuken en zittend op het toilet overpeins ik de "importantie" van al dat is en al dat was...

Al mijn gehechtheden die ik kwijtraakte en zonder welke ik zéér goed blijk verder te kunnen, plekken waar ik ooit woonde en nooit zonder dacht te kunnen. Geliefden zonder wie ik zeker niet verder zou kunnen leven...

Ik heb fysieke en geestelijke pijnen gekend die ik werkelijk niet dacht te zullen overleven en nu zat ik hier..notabene nog op het toilet ook!

Mijn mooie levens overtuigingen, mijn soms geliefde eigendunk, mijn wanhopig verdriet zo nu en dan...maar ook mijn momenten van intens geluk.

Wat ben ik meer of minder dan ieder ander?

Ik ben en ik ben nú, dat is de realiteit.

Het enige dat mij rest is....er van te genieten, dwars door alle overdenkingen heen.

Dan is Zen....gewoon Zijn.