Afstand nemen, genomen?

Misschien uit zelfbehoud?

Het is uiteindelijk een keus geworden, mij terug te trekken uit de wereld van psychiatrie en verslavingszorg.

Eigenlijk is alles wat ik er over te zeggen heb en had in zijn meest eerlijke vorm al op mijn weblog terecht gekomen.

Nu nog stukjes in elkaar zetten met de hoop dat....?

Nee, ik zou mijzelf nodeloos gaan herhalen en het type "boegbeeld" ben ik bepaald niet.

De persoonlijke overwinning die mij deel mocht worden, ja elke dag besef ik weer hoe vrij ik nu ben.

Dat gevoel van bevrijd zijn maakt moeilijke momenten de moeite waard om mijzelf weer op te peppen en "zorgelozer" in het leven te gaan staan.

Het enige wat een mens hier blijkbaar in kan helpen is dat moment van toeval...Toevallig iets of iemand treffen dat of die je de moed geeft aan jezelf te gaan werken.

Instituten en klinieken met regels en systemen om zus en zo te bewerkstelligen bij verslaafden en/of mensen die even flink de weg kwijt zijn....Tja, soms doen ze meer schade dan dat ze uiteindelijk goed doen. Soms....soms helpen ze iemand net over de streep.

Het is een vonk, een vonk van toevallig levenslicht, innerlijk vuur, dat weer gaat branden.

Dat is wat je redt, dat is wat er nodig is.

Via één van de onderstaande labels is er genoeg gezegd, in ieder geval betreffende hetgeen ikzelf hier over te bieden heb/had.