En ineens was hij er weer.
Dat jochie dat onbekommerd zijn lego fantasie steden bouwde, helemaal in zijn eigen wereld!
Praten tegen gele muren die schoon wilden en zijn problemen aanhoorden en het tot spel maakte!
Het kind dat gewoon plezier heeft, leefde weer in mij.
Of nu de problemen zijn opgelost?
Bijna wel, want veel heeft te maken met hoe je er tegen aankijkt.
Dat jochie dat durft te spelen en het nu mag!
Van zichzelf!
Welterusten voor alle grote kinderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten