Toch nog.

Een luxe geschenk vind ik het;

Alsnog even van de zomer genieten...in de herfst!

Mijn natuurlijk eet prieel was reeds bijna dichtgeslibd vanwege herfstverwachtingen.

Gekuist en opgetut hebben "we" er alweer gezellige eet momenten door kunnen brengen.

Omhoog kijkend waan je je in een romantisch oerwoud en af en toe zit er weer een vrolijk vogeltje boven je hoofd te fluiten. En dan maar hopen dat vogeltje die plek niet als natuurtoilet gaan gebruiken.

En verder....ben ik lui-aktief, lui vanwege het schrijven op weblog, aktief vanwege allerlei dingen die ik onderneem.

Een knipperend hart als herkenning.

Zoals mijn deelname aan hartstochten, Goudse Hartstochten, dan wel te verstaan.

Een initiatief waarbij mensen samen komen en in kleine groepjes van huis tot huis gaan op een avond.

Ieder presenteert dan, geheel op eigenwijze, zijn of haar passie.

De eerste ontmoeting van woensdagavond j.l. en is mij buitengewoon goed bevallen.

In oktober is mijn "passie" aan de beurt en kan ik daarvan een presentatie geven.

Later zal ik er hier eens meer over vertellen, het is een heel bijzondere manier van mensen ontmoeten.

Ik heb gemerkt dat je al heel snel in de diepere laag van de ander terecht komt.

Gelukkig heb je per persoon maar 3 kwartier tot je beschikking, want anders zou mijn laag wel eens heel diep kunnen worden. Veiligheidsriemen en stootkussens heb ik niet in huis, dus een diepte van 3 kwartier lijkt mij diep genoeg.