Beetje rommelig.

Op dit moment verloopt mijn leven een beetje rommelig.

Het is de beloning voor mijn kracht en doorzettingsvermogen. (Hihihi)

Eigenlijk voelt dit werkelijk als het begin van een tweede leven.....

Helaas is er niemand die mij de luiers verschoond of mij de fles geeft, goddank zou ik bijna zeggen!

Exact 4 jaar geleden is het nu dat ik als hopeloos geval uit het ziekenhuis ontslagen werd, het lijkt wel 100 jaar geleden....een ander mens en toch dezelfde. Een heel apart gevoel.

Waar ik erg op moet letten nu, is dat ik me niet weer laat meeslepen door de gekte van deze maatschappij...

En dat is wennen en opnieuw verkennen, want onder "invloed" deed ik braaf aan alles mee of...ik was er gewoon niet! (Verdoofd opdat ik niet mee wilde doen met de gekte)

Maar er is één waanzinnig sterke kracht in mij opgestaan, een kracht waar ik, soms dwars door vermoeidheid of subtiel verdriet, ontzettend dankbaar voor ben.

De kracht van mijzelf terug gevonden te hebben!

Op dit moment ben ik begonnen mijn huis op te knappen en in te richten naar de bevrijde persoon die ik geworden ben.

Heel vreemd om het zowaar voor "hem" te doen.

Ik was het totaal ontwend en het enige dat ik, tot 4 jaar geleden deed, was vluchten voor "hem".

En weet je waarom?

Ik was totaal vergeten wie "hij" was.

Nu voel ik even verdriet, welk soort weet ik niet.

Het doet er ook niet toe, ik ben terug in mij en met mij zal ik verder gaan.

Dat staat als een paal boven water.

Vernieuwend bezig...