 |
| En terwijl Poppie achteloos de kou in staart, stel ik ze... |
Tussen te hoge eisen en te lage eisen aan mijzelf, verblijf ik het liefst als kluizenaar.
( Een waarschijnlijk te langdradig bericht voor op een als 'luchtig' omschreven weblog?)
( Een waarschijnlijk te langdradig bericht voor op een als 'luchtig' omschreven weblog?)
Hoge eisen aan jezelf stellen, dat lijkt mij duidelijk hoe dat werkt, maar die te lage eisen dan, hoe zit het daarmee?
Misschien zijn de te lage eisen wel het gevolg van de te hoge.
Te hoge werken vaak verlammend, vooral als die z.g. eisen die je aan jezelf stelt niet echt een duidelijke vorm hebben!
Zo van; Eigenlijk 'moet' ik actiever zijn, eigenlijk moet ik meer doen en moet het vooral ook zinnig zijn!
Mezelf er makkelijk van af maken door te stellen dat ik gewoon even in een impasse zit voldoet ook niet, het kan je nog extra passief maken.
Alleen al het feit dat ik van dit soort 'nieuws' een blogbericht maakt zegt al genoeg, aan de andere kant haal ik hierdoor wel de hoogte van mijn eisen omlaag door er aan toe te geven, en de lage eisen worden even iets opgeschroefd doordat ik hier toch wel een redelijk 'leesbaar' bericht van wil maken!
Mijn molen werkt niet zo goed op dit moment, daar waar ik 'm een slinger geef, rem ik hem soms weer aan een ander gedeelte af....
Planning op papier kan er zo heerlijk overzichtelijk uitzien, maar de onvoorziene omstandigheden èn de onvoorziene gemoedstoestanden er tussendoor kun je nou eenmaal niet op schrift stellen.
Ik voelde even de verleiding om aan een 'zeurlijstje' te beginnen...maar liever niet hier, want je weet hoe dat uitpakt immers?
(...........of weet je dat niet hoe dat op een weblog werkt? ;-)......)
Dit schrijfsel heeft mijn toetsenbord reeds verlaten op 31-1-2012, dus hoe ik er vandaag aan toe ben weet ik werkelijk niet.
Er staan mij op DIT moment nog wat vervelend noodzakelijke ziekenhuis bezoekjes te wachten.
En als ik ergens een hekel aan heb is het aan onduidelijk gedokter!
Knoflook capsules, brandnetel/kamille thee met honing en andere pogingen van goede wil, vergezeld van een eng chemisch zalfje...
De huid van de mens, het zegt ergens iets over.
Dank u, spiritualiteit, holisme en ander positief denken...
Dank u, reguliere wetenschap, allen hartelijk dank namens een geïrriteerd kind van God.
Gelukkig is Hij de enige die altijd 'aardig' tegen me blijft, zelfs als ik zeik, zeur of mopper!
En dat terwijl ik officieel niet eens Christen ben en meer weg heb van een
vaag soort boeddhist.
Dit keer vermeld ik er voor alle zekerheid bij; de laatste zin is bedoeld als humor.
Ja ja, ik weet dat ik niet optimaal in vorm ben!
In ieder geval niet op 31-1-2012.
( Ik beken dat ik zelf al bij het teruglezen afhaakte bij de eerste alinea..)
( Ik beken dat ik zelf al bij het teruglezen afhaakte bij de eerste alinea..)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten