Nee, laat ik dit stukje serieus benaderen, grappig doen kan altijd nog.
De vrouwen emanciperen, de één op de ene manier, de andere op de hare.
Maar wat doen wij mannen over het algemeen, zelfs nu nog in deze tijd!
Wij houden ons nog steeds vast aan wat een man hoorde te zijn en vraag me niet waarom.
Zeker in dit verband mogen/ moeten we dat verlammende 'waarom' maar eens loslaten.
Hij die zich heeft voort mogen planten wacht een mooie taak, hij die dat niet 'mocht' wellicht een nog mooiere!
Ja, wij mannen kunnen de wereldvrede bespoedigen door te stoppen met het verspreiden van 'stoerheid' en kiezen gaan voor de Liefde.
Mijn vaders tenen zouden gaan krullen bij de laatste zin.
Het heeft mij geleerd (?) 'man' te moeten zijn, zoals hij gehersenspoeld was hoe mannen behoorde te zijn.
Ook hijzelf leed daar enorm onder, de liefdevolle kunstenaar in hem heeft nauwelijks vrij mogen zijn, hij is ten onder gegaan aan drank.
En dan te bedenken dat zijn hart van nature liefdevol en warm was.
Ik ben dan ook zéér dankbaar dat ik mij met hem heb kunnen verzoenen in volledige acceptatie en liefde voor elkaar, ook al was dat aan het eind van zijn lijdend leven...
Toch ben ik juist dankbaar dat ik geknakt ben in mijn rol van man-zijn.
Die achterhaalde rol, die mannen van nu nog steeds frustreert, die zorgt dat 'vechten' mannelijker is dan 'liefhebben'.
Mannen, het is voorbij...vanaf nu mogen we gewoon mens zijn.
Mens zoals de evolutie, de kosmos, God, Het of wat dan ook, het bedoeld heeft.
Doodknuppelen voor voedsel hoeft niet meer.
graag gelezen Walter
BeantwoordenVerwijderenben ik blij dat jij mens bent en niet de stoere krijger zonder hart