Hij...en ik ben op bezoek.

Bezoek, nee dat woord past niet bij deze ontmoeting, het is meer een soort bij hem zijn, met hem zijn.
In ons intens gesprek zou het begrip 'op bezoek' een paar keer aan de orde komen.
Een soort bezoek dat niks met deze manier van ontmoeten te maken had.

We hingen eerst wat op de bank en bespraken het eten...ja werkelijk we bespraken het eten!
Over veel knoflook en dan uit je bek stinken als het niet van pas kwam..Waren overigens zijn woorden, bek en stinken.  Uit zijn mond, ondanks de knoflook stank, klinkt dat veel beschaafder dan als ik het op die manier zou verwoorden.
Och, daarentegen vindt hij dat ik een aardige schrijfstijl heb.
Een mens moet ergens in uitblinken.


"Je had daarnet een dagboek, mijn levensverslag in je handen toen je in mijn boekenkast snuffelde...".
Ik wou me net gaan verontschuldigen toen hij gelijk dwars door mijn eerste lettergreep heen praatte en verkondigde;
"Alles is voor iedereen hier in mijn huis. Waarom zou ik het gaan verstoppen? De schok is voor eigen verantwoording als je iets pakt, leest of er weet ik veel wat mee uitspookt".
Een licht cynisch bromgelach leek uit zijn buik te komen. Mijn god, straks blijkt hij nog buik te spreken ook!
Ik lachte om mijn eigen gedachte waardoor we beiden steeds heftiger begonnen te lachen en niet meer wisten waarover!
Inmiddels stond de wijn op tafel...hij vond het gezellig als de ander dronk, tenzij die een geheelonthouder was! Geheelonthouder was hij namelijk nooit geworden zei hij.
"Ik drink gewoon geen alcohol, dat is alles".
Terwijl ik het huiswijntje ( biologisch ook nog en zacht van smaak..en maar 3.95 de liter, vertelde hij..) naar binnen slobberde, vermoedde ik dat zijn laatste zin een doordenkertje was. En terwijl ik doordacht aan het doorslobberen was zette hij een dvd op.
"Dit moet je echt even zien, waarschijnlijk weet je dan nog beter hoe ik in elkaar zit en ik gelijk hoe jij!"
Eerlijk gezegd ben ik even kwijt hoe de dvd en de presentator heette. Het had iets met god te maken, maar dan totaal anders. Een min of meer indisch ogende man die iets heette als Twopack Chopla, kan ook Choclat geweest zijn.
Ik weet het werkelijk niet meer.
"Wat vond je trouwens van mijn 'levensboek?"
'Heb er niet echt in durven lezen, dat begrijp je toch wel...'
"Je hebt blijkbaar te intens naar de dvd gekeken...zonder enkele diepgang bedoelde ik gewoon het dagboek zelf!...hihi... Een heel oud en nog onbeschreven boek dat ik ooit voor een paar gulden op een rommelmarkt gekocht heb".
"Prachtig ding, ik vond het destijds bijna een zonde om er in te gaan schrijven...hier en daar bevlekt door mijn tranen".
Ik keek hem afwachtend aan....er kwam geen relativerende grap achteraan.
Integendeel.
Wierook vind ik op zich best apart, volgende keer vraag ik hem het niet zo voor mijn neus te zetten.
Tot volgende keer, waarin hij zijn ervaringen vertelt over het begrip; Bezoek krijgen.