En niet te vergeten dat kostbare Koningshuis, het zijn de versieringen van het leven en in feite, rationeel gezien, grote flauwekul.
Het Rijksmuseum verslond miljoenen en met Beatrix heb ik sowieso nooit willen ruilen.
Ik heb er het haar niet voor!
Geloven in een God houdt ons overeind, net zo overeind als duidelijk niet geloven!
Miljoenen uitgeven voor een paar strepen of klodders op een doek waar dan wel de juiste naam aan vast zit, anders gaat het gelijk naar het grof vuil... Vandaag schreef ik dit.
Vandaag was 30 april...
Huilend hing ik aan het kruis, oeps..ik bedoel huilend hing ik aan de buis toen Beatrix haar handtekening zette... Maar dat zegt weinig, ik deed dat ooit ook bij het tekenen van mijn huurcontract en zelfs bij het hebben van hevige kiespijn.
En toch maak ik mij even zorgen...
Zorgen om een passende foto bij dit literaire anarchistische en provocerende stukje.
Noem het gerust 'Kunst', of noem het een apart gedicht, flauwekul lijkt me ook een optie.
Weet je, speciaal voor dit stukje kwak ik wat strepen en klodders op een doek!
En zo vier ik mijn vrijheid door middel van een onzinnig stukje.
Maar wat is vrijheid?
...
De nacht na de kroningsdag werd ik ineens benauwd wakker, zo rond een uur of drie en bedacht mij hoe vreselijk het moet zijn om in een 'Gouden kooi' te moeten leven.
Zo een ritueel mag er dan wel mooi uitzien en voor velen van ons een leuk kijkgebeuren zijn, maar wat een opgeprikte toestanden eigenlijk!
Nou ben ik op zich niet tegen 'formele' handelingen, het uitwisselen van beleefdheden of tegen het houvast vinden in gewoonten, maar zodra dat gepaard gaat met grote onvrijheid, dogma's en heftige verwachtingspatronen dan geeft mij dat een zeer vervreemdend gevoel.
En toch, als je dan weer wat verder doordenkt...
Zijn we niet allemaal een beetje gevangen in die we zijn of menen te moeten zijn?
Maar wat is vrijheid?
...
De nacht na de kroningsdag werd ik ineens benauwd wakker, zo rond een uur of drie en bedacht mij hoe vreselijk het moet zijn om in een 'Gouden kooi' te moeten leven.
Zo een ritueel mag er dan wel mooi uitzien en voor velen van ons een leuk kijkgebeuren zijn, maar wat een opgeprikte toestanden eigenlijk!
Nou ben ik op zich niet tegen 'formele' handelingen, het uitwisselen van beleefdheden of tegen het houvast vinden in gewoonten, maar zodra dat gepaard gaat met grote onvrijheid, dogma's en heftige verwachtingspatronen dan geeft mij dat een zeer vervreemdend gevoel.
En toch, als je dan weer wat verder doordenkt...
Zijn we niet allemaal een beetje gevangen in die we zijn of menen te moeten zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten