Doen alsof het leven oneindig is en met die instelling je dagen vullen...
Is er dan haast, is er dan angst?
Nee, er zou totale ontspanning mogen zijn en louter liefde voor wat je doet.
Hoeveel 'moeten' is nou werkelijk noodzakelijk?
Trouwens wat nog veel belangrijker is, hoe stel je je op tegenover het begrip 'moeten'?
Ja, pluk de dag, heb het moment lief, liefst elk moment, zelfs de slechte, de vervelende..
Maar leef alsof je leven altijd doorgaat...en eigenlijk doet dat het toch ook?
Voor hen die geloven dat er iets na komt...geloof dan wel iets moois!
Voor hen die alleen in het hier en nu geloven...
Het hier en nu is oneindig, het is namelijk altijd hier en nu.
Haast en angst worden gevoed door het idee dat we beperkte tijd hebben.
Als je gaat slapen en je zou niet meer wakker worden dan ben je immers eeuwig?
Bewust leven kun je ook in oneindigheid, of vermoed je misschien dat je dan vreselijk lui gaat worden?
Volgens mij word je vooral zéér ontspannen!
Misschien ga je wel beter kijken, intenser ervaren als er geen druk is van haast en angst voor verlies...
Zou woensdag dan toch de dag van de 'stukjes' gaan worden, i.p.v. de stilte dag die hij eerst was?
Het zou zomaar kunnen.
En natuurlijk weet ik ook wel dat je bovenstaande gevoel kunt nastreven maar dat het vaak niet zal lukken, toch zijn de momenten dat het je wel lukt erg bevrijdend.
En natuurlijk weet ik ook wel dat je bovenstaande gevoel kunt nastreven maar dat het vaak niet zal lukken, toch zijn de momenten dat het je wel lukt erg bevrijdend.
"Het hier en nu is oneindig, het is namelijk altijd hier en nu". Moest iedereen daar naar leven, we zouden ons zelf én de anderen beslist gelukkiger maken... toch?
BeantwoordenVerwijderenOmdat, iets moois helaas niet blijft, en iets lelijks (bij wijze van spreken) godszijdank ook niet, is er geluk en verdiet, angst en blijdschap, een begin en eind, en wat is, is veranderlijk.
BeantwoordenVerwijderenEn dat alles is oneindig totdat het eindig is.