Dit blog gaat over;



In feite gaat dit blog over alles wat een mens zoal in het leven tegen kan komen, weliswaar bekeken met een spirituele inslag ( alles heeft met alles te maken) maar wel het soort spiritualiteit dat terug te vinden en te herleiden is en naar het leven van alle dag. En natuurlijk geschreven vanuit een persoonlijke en altijd doorleefde visie. Liever geen theorieën die ik niet zelf aan der lijve heb ondervonden.
Daarnaast alles dat een mens inspireert tot een bewuste manier van in het leven staan.

Verder is mijn blog niet echt een 'per dag' blog, maar liever een blog dat je gewoon even leest.....

En verder vertegenwoordigt dit blog dat wat het leven mij brengt. Steeds weer nieuw en steeds weer anders!









zaterdag 21 december 2013

Accepteren dat je bent die je bent.





Laatst had ik het terloops even over het ouder worden. (klik)
Het eerste wat er nu in mij opkomt is dat 'acceptatie' voor mij steeds een belangrijkere rol krijgt, accepteren dat het is zoals het is.
Misschien lijkt het wat simpel en mocht je hopen dat je dat altijd al deed, nee natuurlijk doet een mens dat niet altijd.
Stel je voor, er zou geen enkele ontwikkeling meer zijn!
Wat ik met 'accepteren' bedoel is vooral de innerlijke strijd onderzoeken en door het ouder geworden zijn via meer inzicht in jezelf, je grenzen accepteren.
En dat betekent niet gelijk als een pannenkoek achter de geraniums gaan zitten!
( Die uitdrukking kende je vast nog niet?)
Innerlijke strijd versus innerlijke rust.



Ik merk dat ik door mijn innerlijke rust, die ik door de jaren heen ontwikkeld heb, beter mijn innerlijke strijd aan kan.
Innerlijke rust ontwikkelen terwijl je in een turbulent leven bent terecht gekomen vergt behoorlijk wat zelfonderzoek. Micheal Jackson mag nu even zingen; 'Have you seen my childhood?'
Zelf heb ik daar geen behoefte aan en blijf altijd dankbaar voor de extreme dingen die ik mee heb gemaakt, ja wel mee moest maken!

Dat alleen al betekent voor mij dat ouder zijn mij een enorm stuk inzicht heeft gegeven in dat wat ooit was.
Het zuivert je van negatieve gevoelens.
Zelfs het verdriet dat ik wel eens kon voelen voor het kind dat ik was neemt af.
Terug willen gaan om mijzelf, zijnde dat kind, te beschermen.
Nee, ik ben inmiddels zelfs trots op de kracht die dat kind had..
En regelmatig kom ik hem nog tegen, dat krachtige dappere kind in mij die van geen opgeven wist/weet.

Het schrijfstukje blijkt zijn eigen weg te zijn gegaan, ik laat het zo.


2 opmerkingen:

  1. Zo leren wij elke keer een stukje meer Walter kennen. je weet ondertussen dat ik jouw leeftijd nog niet heb, maar ik lees het met mijn hart en verstand, en er zijn veel woorden die ik regelmatig zie terug komen. "de zoektocht" naar wat dan ook (dat is voor iedereen anders) mag men nooit opgeven. En walter, er zijn veel mooiere bloemen als geraniums :-) (dat is het sarcasme van de buurvrouw)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nou buurvrouw, zolang je 'sarcasme' over geraniums gaat is er nog niks aan de hand.
      Gelukkig heb ik geen geraniums in huis die stiekem mee zouden kunnen lezen, om zich vervolgens vreselijk gekwetst te voelen.
      Deze geraniumloze man wenst je een goed weekend!

      Verwijderen