Knippend en plakkend bloggen.

Mijn blog eens wat vaker vullen met gedegen knip en plakwerk, eens even niets zelf verzinnen?
Maar ja, dan moet het natuurlijk wel iets zijn dat me aanspreekt en dat vereist meer werk dan zelf wat in elkaar zetten!
Sinds ik weer 'fanatiek' aan het lezen ben kom ik regelmatig aardige stukjes tegen, die zelfs los van de context van het boek tot nadenken stemmen...
Nadeel is dat ik dan mijn leesbewegingen moet onderbreken om zoiets te noteren en juist bij dat soort stukjes of 'uitspraken' zit ik te veel in het verhaal om het te onderbreken.
En knippen en plakken via een boek, dat lijkt me erg vervelend voor de bibliotheek, in ieder geval voor de volgende lezer.
Het afgebeelde boek, ik kom er niet doorheen.
Ik weet het, ik weet het, leg het dan weg!
En precies toen kwam ik weer zo'n zinnetje/stukje tegen;

'Begrijp me niet verkeerd,' zei ze. 'Ik lees ook graag. Maar ik vertel het aan niemand.'
Eindelijk iemand die de waarheid spreekt, dacht ik. Ik vroeg haar waarom ze het aan niemand vertelde.
'Ik weet niet...' Dit zei ze eigenlijk alleen om tijd te winnen om na te denken, of om een slag om de arm voordat ze antwoord gaf.
'Mensen die lezen verstoppen zich. Ze verstoppen wie ze zijn. Mensen die zich verstoppen zijn niet altijd even ingenomen met wie ze zijn.'
'Verstop jij wie je bent?'
'Soms. Jij niet dan?'

Tot zover dat ene stukje uit mijn 'worstel' boek.
Het zette me wel even aan het denken...

En zo werd dit een bericht over bloggen èn over lezen, twee vliegen dus.
De klap laat ik aan jou. ;-)

recensie over dit boek, klik HIER

Vreemd genoeg was voor mij die 'uitgesmeerde hunkering' (zie recensie) juist een reden om met het boek te stoppen.. Erg vermoeiend.
Nu, bijna op de helft van het boek wordt er nog steeds volop gehunkerd. Mijn eigen hunkering zet dat op een bijzonder laag pitje. Alhoewel, het draagt bij tot de hunkering naar een volgend boek!

Update; Iets wat ik niet snel zal doen is even het eind lezen.
Ben dus gestopt met lezen, het was gewoon niet mijn soort boek.