Niks meer voelen....straks de Nacht.

Wat is er aan de hand?
Niks meer voelen, waar komt dat door en wat is er eigenlijk gebeurd...
Zou het een vorm van automatische zelfbescherming kunnen zijn...
Geen kwaadheid, geen verdriet, maar ook geen blijdschap.
Alsof mijn hart plotseling leeg is als een verlaten plek.
Vandaag had ik alle reden om mij niet rustig te voelen,
maar toch...ik voelde niks.
Deed mijn dingen, deed mijn humor, deed van alles.
Maar waar was IK?
Toch was ik vanmorgen vroeg, tijdens het studeren, 'warm' tegen iedereen die mijn pad kruiste.
Kreeg zelfs van twee dames, vlak achter elkaar een kop koffie.
O, wat aardig van je, nu heb ik er twee.
Ik schreef op wat ik die ochtend zag gebeuren om mij heen
en ik las Kagib's boek en schreef er kleine stukjes over.
Het raakt me altijd, maar...
Maar het was zo gewoon geworden.
Ik ontbeet gewoon mee en raakte samen met An,
in een onbedaarlijke lachbui, vanwege een lepeltje dat aan de andere kant een vorkje was.
Daarna deed ik mijn ding, zodat ik nu weer voorlopig internet heb.
De man legde mij alles uit, terwijl hij het voor me regelde en ik was voorkomend, humoristich, vriendelijk en beleefd.
Alsof ik de eerste robot was die werkelijk kon voelen!
En op mijn kamer ben ik begonnen met het beloofde schilderijtje van iemands dochtertje.
Nu zit ik dit allemaal te typen en...
voel eigenlijk niks.

Morgen weer een dag, denk ik dan maar.

🙇