Zal ik eens vertellen hoe mijn 'zorgplan' er hier uitzag?

Misschien leuk voer voor tijdens de lunchpauze?

In het kort;

Het zag er niet uit!

Dat was ook onmogelijk, want reeds in het prille begin werd
er mij door alle verzorgers verzekerd dat ik hier niet thuis hoorde.

En over mijn depressie die reeds 2 jaar duurde, werd door de 
hoge heren en dames van de medische dienst hier, geen enkel verslag gemaakt.
Net zo min als mijn dubbele hersenschudding vermeld is in dat z.g. Zorgplan!
Overigens waren in het groene hartziekenhuis deze gegevens méér dan bekend'
Op foto's aantoonbaar geweest als 'witte plekken' in de hersens,
die na 2 weken totaal genezen waren!

Deze eerste peiode werd ik opgevangen in hun eerste zorgcentrum, genaamd Tussendael.
Alwaar ik, ondanks mijn aangeboren optimisme nog heftig onder invloed was van mijn 
intense depressie.
Zodra ik daar in bed stapte dacht ik;
als ik niet meer wakker zal worden is het mij om het even.
Mijn leven was mooi en bijzonder....Dat laatste is het nog steeds
en de depressie is allang verdwenen.

Niet bepaald vanwege een geweldig Zorgplan!
Nee, gewoon vanwege de strijd die ikzelf volledig gestreden heb!
Gelukkig lapte ik hun etiketten volledig aan mijn laars!
Om ze nog te poetsen, daar was geen ruimte meer voor!
😆
Ondanks de waanzin van mijn foute behandeling hier, wist ik mijn humor altijd te bewaren...
Nee, over hier is het laatste woord nog niet gezegd,
laat staan geschreven!!!

💁